2014’de ilk defa sakin kafayla düşünmeye fırsat bulduğumda takvim Temmuz ayına dayanmıştı. Fark ettim ki günlük telaşla sürüklenmişim o güne kadar. Öyle ki bırakın iyiye doğru gitmeyi, içinde bulunduğum durumu dahi iyi muhakeme edemiyorum. Yapmak istediklerimi unutmuş ya da ertelemiş, hatta düşünmez olmuşum. Haklı nedenlerim var gerçi, ama iyi bir sebebi olması sonucu değiştirmiyor. Yapmamak için ortam o kadar uygun ki yapmak istediklerim gözden kaçmış.