ara sıra durup düşünmeli insan
çünkü çok hızlı geçiyor zaman
dursan da durmasan da
istediklerin bitmiyor nasıl olsa

koşturma içinde geçen anlar
çevredeki herkesi ama en çok seni bağlar
koşturmadan geçen sakin anlar
çevrendeki herkese ama en çok sana yarar

nasıl yapacağım diye düşünme boşuna
aslında için en çok sakinliğe aşina
endişe, kaygı ve hırs denen meret
dönüştürür seni istemediğine elbet

hiç bir sırrı yok aslında bu yolun
ona buna sorup da kendini yorma
çözüm için bir şeye meyil edeceksen illa
çok geç olmadan gir o yola
sevgi, saygı, hoşgörüye giden patikaya

Yalçın Arsan – Mart 2017

kucağındaki bardaktan yayılan
ısıyı hissetmeye çalışır gibi
eli bardağın üzerinde, bakışlar uzağa
uzak bir yer de yoktu gerçi bakacak
Kadıköy’de, apartman girişinde
en uzak nereye bakılır ki?

evsiz kelimesinin
anlam bulduğu anlardan biriydi
arabaya yürürken üşümemeye çalışıp
geceyi sokakta geçirene rastlamanın
ağır gerçekliğinin bastırdığı
“ne renkli” diye fotoğrafı çekilen
sokak arası manavı görünce
gülümsemiş olmaya utanılan
arabada açılan radyoda
yurtta ölen kızları duymadan
yangın merdivensiz yurtta uyumuş olmalarına
kahredilmeden birkaç dakika önce
bu kadar kötü haberin normal olmadığını bilip
onlarla yaşamak mecburiyetinin
fark edildiği anlardan biri.

ne anmış be! bitmedi bir türlü.

düşündükçe geldi üzerime
zor oluyor bazen iyiye uzanmak
ne kadar denesem de olmuyor.

insanlar sokakta kalmasın,
kızlar yurtta, işçiler madende ölmesin,
asker, öleceği savaşa gitmesin istediği için
kendini kötü hisseden varsa eğer
yalnız değilisiniz
ben de sizdenim bu akşam

Yalçın Arsan — Aralık 2016